Donderdag 22 november 2012: De hechtingen zijn er gisteren nog steeds niet allemaal uitgehaald. Volgende week woensdag gaat het laatste deel er uit. Indien de wond dan nog niet voldoende genezen is, wordt gekeken naar wat er verder aan dient te gebeuren. Dit geeft maar even extra aan hoe moeizaam het herstel gaat. Vreemd is dit niet natuurlijk, een tegenvaller eigenlijk wel. Door het hoesten blijft er te veel druk op de wond komen, waardoor de genezing wat moeizamer verloopt. Dit hoesten gaat nog niet echt beter, maar sinds dinsdag is San begonnen aan een antibioticakuurtje (uiteindelijk, na enig aandringen, toch de dokter laten komen). Laten we hopen dat dit de komende dagen wat resultaat op gaat leveren.

Indien de wond volgende week nog niet voldoende genezen is, kan er ook nog niet met de nabestraling begonnen worden. De eventuele bestraling zou het genezingsproces van de wond nog verder vertragen, dus dit moet eerst op orde zijn. Gisteren hebben we voor het eerst de MRI van net voor en net na de operatie gezien. Inderdaad een mooi resultaat, op de scan na de operatie is geen tumorweefsel meer te zien (wat op zou moeten lichten door de contrastvloeistof). Kleine stukjes weefsel of enkele cellen zouden wellicht ook niet te zien zijn, maar daarvoor dient dus de nabestraling, om de kans op nieuwe aangroei van deze tumor zo klein mogelijk te maken.

Vandaag is voor de nabestraling al wel een fraai masker aangemeten (hiermee wordt San gefixeerd op de behandeltafel tijdens de bestraling) en is ook alvast een CT-scan met masker gemaakt, zodat het bestralingsplan gemaakt kan gaan worden. Al met al weer een lange en dus vermoeiende dag in het Verbeeten Instituut, hopelijk gaat het dan vanaf nu allemaal verder wel door, dan gebeurt het waarschijnlijk in de eerste week van december. Bestraling op ma – woe – vrij, in totaal dus 3 keer.

Deze vrijdag, 7 december, is ook de laatste dag van het afbouwschema van de dexamethason. Een mooie dag hopelijk die symbool kan staan voor het einde van alle behandelingen van de afgelopen periode, en een dag die de periode van het echte herstel in gaat luiden. Maar goed, dat is nog wat verder weg, stapje voor stapje, eerst maar eens van het hoestje af komen en energie opbouwen. Dan kunnen we zaterdagavond misschien met zijn vieren naar het wintercircus, en kan San volgende week naar de voorstelling ‘Verlies’ in de Leest naar het boek van Nicci French. Maar misschien wil ik nu wel een te grote stap maken, zaterdag is al snel. Maar het zou zo leuk voor San zijn, even weg uit huis voor iets anders dan een ziekenhuisbezoek, even de gedachten verzetten, even het gevoel hebben dat je inderdaad een stapje vooruit gaat.