Vrijdag 10 mei 2013: Goede inschatting gemaakt vorige week. We hebben een heerlijke vakantie gehad. Heel veel leuke dingen gedaan, prachtig weer gehad, gezellig gehad, fijn dat oma erbij was. En ook wel wat moeilijke momenten. Veel aan San gedacht, over mama gesproken. Vaak kleine dingetjes. Vorig jaar in de meivakantie zijn we ook naar CenterParcs geweest, toen naar de Peel. Toch een beetje vergelijkbaar. Dus vaak kwam voorbij wat mama ook zo leuk vond, of waar mama zo van kon genieten, wat ze zo lekker vond met uit eten gaan, dat soort dingetjes. Mooie herinneringen wel, maar wel met een verdrietige ondertoon natuurlijk.

Anouk had veel van bovenstaande momentjes, Tom had zijn ‘ik mis mama steen’. Tenminste zo ben ik de steen gaan noemen. Op weg van ons huisje naar de Market Dome waren de kinderen altijd sneller op de fiets of met de step dan wij te voet. Op steeds hetzelfde plaatsje wachtte Tom dan even op ons, zat hij daar op een grote steen, een beetje sip te kijken. Net zijn teen gestoten, of bijna gevallen met de fiets. Even alleen, even verdrietig, even aan mama denken, even mama missen, steeds dezelfde steen, steeds hetzelfde verhaal. “Ik mis mama”. De ‘ik mis mama steen’.

Gisteren thuis gekomen, was ook raar. Natuurlijk was San de hele vakantie bij ons, in gedachten. Maar thuis is ze nog meer aanwezig. De kinderen vonden de vakantie heerlijk, maar vonden het ook heerlijk om weer thuis te zijn. Anouk wist het mooi te verwoorden, meteen nadat we thuis waren: “Fijn hè papa, om weer thuis te zijn, het was wel heel leuk de vakantie, leuk dat oma er ook bij was, maar toch anders zo zonder mama en nu kan ik die mooie foto van mama tenminste steeds weer zien”. Ik had precies hetzelfde gevoel, dus hebben we maar even een traantje weggepinkt en even goed geknuffeld. Later op de bank ook met Tom erbij nog eens over gehad, hoe we mama gemist hebben, hoe vaak we het over mama gehad hebben en aan mama gedacht hebben, maar dat we toch ook een hele fijne vakantie hebben gehad zo zonder mama. En dat dat dan toch ook wel heel fijn is.

Nog wat later op de avond had ik het ook nog even moeilijk. Ik weet natuurlijk niet hoe het bij anderen gaat, maar wij komen vaak tegen het einde van de dag thuis van vakantie. Auto leegmaken, eerste spulletjes opruimen, kinderen als het kan al snel naar bed, eerste wasmachine staat al weer aan en dan een relaxed momentje met z’n tweeën op de bank, tevreden dat alles goed gegaan is, dat de eerste vakantiezooi alweer weggewerkt is, even lekker uitrusten. San vaak met de oude kranten (voor mij allemaal oud nieuws, maar voor San altijd belangrijk (een vrouwendingetje volgens mij) de overlijdensadvertenties napluizen om te kijken of er niets belangrijks gemist is) en ik met de normale post, en de e-mail. En nagenieten van de vakantie. Deze keer ging het ook ongeveer zo, alleen het nagenieten in je eentje voelt toch anders.

Maar gelukkig hebben we wel veel mooie momenten kunnen delen. Mij viel op dat de kinderen, met name Anouk nog veel terugdenkt aan vorig jaar, of andere vakanties met San. Dat doe ik ook natuurlijk, maar voor mij gaat het soms verder terug, ik denk ook vaak aan de periode dat San nog niet ziek was en hoe leuk het zou kunnen zijn geweest met een lachende San aan tafel, een enthousiaste mama in het zwembad, San die alle attracties mee ingaat in Toverland en noem het allemaal maar op. Hoe anders had het kunnen zijn.

En verder? De plantjes en de knutselwerkjes liggen al klaar, met name Tom heeft er al weer zin in, afwachten hoe het zal gaan. Zondag is het Moederdag.