Zaterdag 15 juni 2013: Een ‘gewone’ zaterdag. Een weekend op verzoek van Anouk met nu eens niet allemaal verschillende activiteiten. Vorige week kreeg ik te horen van dochterlief, “kunnen we niet ook eens een keer gewoon thuis blijven”.

Iedereen was op tijd op vandaag, even aangerommeld, krantje gelezen, boodschappen gedaan, huis gestofzuigd en schoongemaakt. Ondertussen had Tom alweer snel zijn grote vriend Lennart opgezocht en vanaf 11.00 uur hadden de mannen elkaar gevonden. Tosti’s gegeten, en daarna nog lekker wat in de tuin gerommeld, heerlijk Hollands zomerweer. Inmiddels hadden zich zes kinderen bij ons genesteld en werd er lekker gespeeld. Alle verzamelde zooi van de afgelopen weken opgeruimd en voor het eten koken ook nog even gelegenheid gehad om rustig te zitten. Nu zitten de kinderen een filmpje te kijken. Het is bijna 20.00 uur, ik ga zo maar eens aanschuiven met een bakkie koffie en wat lekkers verzorgen.

Een ‘gewone’ zaterdag. Maar volgens mij heb ik San vandaag meer gemist dan de voorbije weken. Ben sowieso erg veel met haar bezig de laatste dagen, meer lijkt wel, dan de weken daarvoor.  Bij alle gewone dagelijkse dingen begint inmiddels een soort van ritme te ontstaan, maar bij de bijzondere dingen, mis ik San weer enorm. Rapporten gehad, volgende week verjaardag Tom, vakantie komt eraan, Anouk een te kort tongriempje waar ze aan geholpen moet worden, mogelijkheden voor uitbreiding werkzaamheden, de emotionele balans zoeken, zoveel te bespreken.

Nee, de zaterdagen worden voorlopig nog niet gewoon. Morgen is het zondag, geen gewone zondag, het is Vaderdag.