Zondag 16 juni 2013:  Een traditionele Vaderdag. Natuurlijk met de mooie knutselwerkjes ‘s morgens op bed, maar ook koffie met een ontbijtje (scrumbled eggs met gebakken tomaatjes, altijd lekker op de vroege ochtend), en tot mijn grote verrassing ook het traditionele wielerblad wat ik altijd van San kreeg, was niet vergeten dit jaar.

Een heel bijzonder Vaderdagcadeau, juist omdat ik dit altijd van San kreeg als enige voorbereiding op het tour de france-spel waar ik trouw aan meedoe en het tourspel dat ik al decennia lang organiseer en wat we spelen met onze vriendengroep met aanhang en ouders. Dus dit wielerblad is meer voor mij dan voorbereiden op een tourspelletje.

Mooi ook de rest van de ochtend, die bestaat uit het chemisch reinigen van de keuken, waar twee kinderen van nog net 6 en 9 jaar oud een overheerlijk ontbijtje in elkaar geflanst hebben en een stukje hardlopen. Passend bij deze dag met herinneringen, emoties en moeilijke momenten, ging het lopen ook moeizaam, zal wel psychisch zijn.

’s Middags even bij het graf van San geweest en bij oma op de koffie, werd een biertje en later frietjes eten, nog beter natuurlijk.

Nadat thuis de kinderen in bad zijn geweest, moest er nog even een vriendenboekje door Tom ingevuld worden. Jammer genoeg is zijn manier schrijven nog onduidelijker dan die van mij, dus neem ik het schrijven nog steeds op me. Word je toch weer even met je neus op de feiten gedrukt bij de vraag: Wat is je grootste wens? Antwoord Tom: “Dat mama weer levend wordt”.

Soms lukt het niet om meer te doen dan die brok in je keel proberen weg te slikken en doorgaan naar de volgende vraag.