Zondag 25 november 2012: Een geslaagde dag gisteren. Een paar bijzonderheden: een mooie bronzen medaille voor Anouk bij haar turnwedstrijd. Het genieten van het wintercircus waar we ’s avonds met z’n vieren naar toe zijn geweest (Tom’s enthousiasme, heerlijk). Maar het leukste nieuws kwam gisteren toch wel uit Amsterdam: Mijn broertje gaat trouwen!!!

Volgend jaar gaat het gebeuren, zo rond de 21^e november, hij en Tamara zijn nu 20 jaar samen en durven het nu dan toch wel aan. Gelukkig heeft hij mij gevraagd om getuige te zijn, kan ik er persoonlijk op toezien dat het goed gaat, leuk.

Soms ligt bij ons door de huidige dagelijkse zorgen de focus alleen op de korte termijn. De dagelijkse dingen doen, in toch moeilijke omstandigheden, omringt door af en toe lastige bijkomstigheden, is niet altijd gemakkelijk. Hierdoor verlies je wel eens zicht op je directe omgeving en de dingen die voor anderen belangrijk zijn, of zaken van belang op de wat langere termijn. Onze horizon ligt niet ver weg, maar daar moet je wel af en toe proberen overheen te kijken. Hoe gaat het met de ontwikkeling van de kinderen, wat doe ik met mijn werk, hoe zien onze financiën er straks uit, wat doe je aan je eigen gezondheid?

Ook met dit soort zaken zijn wij natuurlijk wel bezig, maar zo’n bericht van je broer maakt wel dat je weer eens over de komende weken heen kijkt. Niet alleen denken aan herstel van San nu en hoe komen we zo goed mogelijk de dag door, maar wat komt hierna, hoe het ook verder gaat. Volgend jaar een bruiloft, een mooi bericht, voor de meesten van ons iets bijzonders om naar uit te kijken. Voor jezelf hopelijk een mooie dag die je kan koesteren, of kan gaan koesteren. Voor San een dag die nog ver ligt. Een gedachte die zij had, nadat de eerste blijdschap voor Serge en Tamara (en Luz) wat weggeëbd was, “ik hoop dat ik er dan nog ben….”.

Maar ik wil een mooi bericht niet afsluiten met somberheid, ik wil afsluiten met leuke dingen. Maar om een beeld te geven van onze situatie wil ik ook dit soort gedachten wel delen. Terug naar de kleine dagelijkse zaken. Gewonnen zojuist met sjoelen van de kinderen, makkie natuurlijk, dadelijk maar eens proberen te verliezen. Daarna een lekkere MonChou-taart maken en Anouk even helpen met de typecursus die ze vanaf vandaag gaat beginnen. Een hopelijk verder relaxte zondag thuis met een bijzonder bericht van mijn broertje in mijn achterhoofd.