Maandag 3 december 2012: Soms heb je hele drukke dagen, soms zijn de dagen wat rustiger. Soms zijn de dagen leuk en gezellig, soms zijn ze vervelend. Vandaag was eerst een drukke, daarna een vervelende dag. En eerlijk gezegd, de meeste dagen ervaar ik momenteel niet als rustig.

San had vandaag haar eerste bestraling op haar hoofd. Het viel niet mee. Het eerder aangemeten masker zat niet fijn, te strak. Bleek ook nog eens scheef geplaatst te zijn en moest daardoor opnieuw aangebracht worden. Erg vervelend en pijnlijk blijkbaar. Na de bestraling toch wat last van haar hoofd en ’s middags veel geslapen. Toen ik om 5 uur haar wakker ging maken voelde ze zich helemaal niet prettig. Angstig en onzeker, durfde zich niet te bewegen, last van hoofdpijn, last van het litteken.  Ook gedurende de rest van de avond was het allemaal niet echt prettig, de eerdere gedachte om morgenvroeg de aankomst van Sinterklaas bij school te gaan bekijken is langzaam aan het wegzakken.

Dan vraag je je soms wel eens af, wanneer is het genoeg geweest, wanneer kan San weer een beetje vooruit kijken. Deze week is het Sinterklaas, een leuk feest om van te genieten, de kinderen stuiteren door het huis en de dag van morgen (en overmorgen) kan niet snel genoeg komen, prachtig om mee te maken (al kijk ik ook stiekem een beetje uit naar donderdag, als het allemaal weer voorbij is). Maar als ik naar San kijk, dan vraag ik me af of ze het wel allemaal zo meekrijgt. Ze zit ook wel erg met haar eigen zorgen. En waarom dan deze bestraling. Kwaliteit van leven? Zeker, hopelijk gaat het vanaf volgende week weer wat beter, maar deze week is het Sinterklaas. Al is de hoofdpijn van voor de operatie wel weg natuurlijk, en de wat gelatenheid is ook anders, minder denk ik. Maar andere zaken zijn niet beter geworden en fysiek en conditioneel is ze nog een heel stuk minder. Dus wat ze wil, kan ze eigenlijk nu nog niet en de angst en onzekerheid is alleen maar toegenomen.

Gisteren en eergisteren waren wel leuke, gezellige dagen. Vandaag door de bestraling is het minder. Natuurlijk wil je het gevoel hebben er alles aan gedaan te hebben. Maar zoals vandaag, bestralen van niets met een kleine marge van een paar millimeter, om te voorkomen dat dat niets toch weer iets wordt? Met als gevolg een verder angstige, onrustige en vervelende dag en misschien de komende dagen ook nog zo. Immers woensdag en vrijdag wordt er ook weer bestraald.

Zojuist heb ik San naar boven geholpen, eerst heeft ze een half uur energie zitten verzamelen op de bank, gewoon om de trap op te kunnen gaan en te kunnen gaan liggen. Ze is te moe om naar boven te gaan om te kunnen gaan slapen, en verdrietig omdat ze dit niet wil. Nu hoor ik haar boven, heel de tijd alleen haar keel schrapen, omdat ze bang is om door te hoesten, dit geeft druk op het litteken en een naar gevoel op haar hoofd.

Ik hoop met heel mijn hart dat het na deze week snel wat beter gaat, beter dan vanmiddag en beter dan vanavond Misschien alvast zoals gisteren, maar hopelijk nog heel veel beter. Even volhouden nog. Of zoals ze het in België, nu alweer ruim tweeënhalf jaar geleden, heel treffend wisten te brengen: "Houd moed".