Zondag 9 december 2012: Tja, waar we donderdag de laatste dexamethason nog wegspoelden met Champagne (nou ja, ik heb geen pilletje genomen hoor, ook niet voor deze gelegenheid) en vrijdag de laatste bestraling met de rest van de Champagne gevierd werd, ontbreekt toch eigenlijk wel de echte jubelstemming.

De laatste dagen is de epileptische activiteit toegenomen, fysiek gaat het eigenlijk alleen nog maar minder (geen energie, spierkracht nul en dusdanig opgezette voeten van het vocht dat gewoon lopen er niet meer bij is), het hardnekkig hoestje is weer volledig terug en ook qua geestelijke gesteldheid maak ik me behoorlijk zorgen. Al met al reden genoeg om gisteren zo rond half zes de huisartsenpost te bellen, en zij vonden het na overleg verstandig om even te komen kijken.

San vond ik na opnieuw wat lichte epileptische activiteit wat warrig, kon moeilijk uit haar woorden komen ze was heel traag in haar reacties, alsof ze een zwaar slaapmiddel genomen had. Samen met het hoestje en ontbreken van eetlust voldoende reden voor behoorlijke ongerustheid. De dokter constateerde een flinke koorts en dus waarschijnlijk een luchtweginfectie. De koorts kan de hogere epileptische activiteit ed. verklaren, de vermoeidheid en de gevolgen van het bestralen wellicht de rest.

Nog niet volledig gerustgesteld, maar toch wel blij dat er een redelijke verklaring gevonden was, zijn we de avond ingegaan. Gelukkig ging het met wat rust en de nieuwe medicijnen gedurende de avond wat beter, zelfs vannacht van 12 tot 4 normaal kunnen slapen (de nachten hiervoor was het beduidend minder). Hierna begon het hoesten en de onrust weer toe te nemen en werd het weer wat minder, maar hopelijk gaat het vanaf nu langzaam echt beter worden.

Dank aan Marie-Antoinette en Rieneke (en Tomas) die gisteren meteen voor ons klaar stonden, zoals we natuurlijk zo vaak merken dat mensen ons willen helpen en ondersteunen, bedankt daarvoor.

Naar aanleiding van een reactie van Anke Schaap, ben ik gaan zoeken naar het gedicht dat zij op onze bruiloft heeft voorgedragen. Anke, hieronder dit gedicht, zodat je weet dat we het niet vergeten zijn.

De liefde is

Liefde is, zei zij

Van zijdezacht fluweel

Liefde is, zei hij

Van liefste, ja ik wil

En jij?

Mijn vrouw, mijn man

Wees niet bang

Blijf bij mij

En jij?

Ik houd je vast

Maar laat je gaan

Het gaat toch niet voorbij

Liefde is, zei hij

Van jou en wat van mij

Liefde is, zei hij

Een levensloop erbij

Mijn man, mijn vrouw

Ik hou van jou

Wees niet bang

Laat ons gaan en zien

Wat liefde is en worden zal

Verleden bovendien

Liefde is, zei zij, zei hij

Van zijdezacht fluweel

Liefde is de tijd

Van liefste, ja

Ik wil.