Woensdag 13 maart 2013: Na een paar iets betere dagen (maandag en dinsdag) vandaag weer een mindere dag. Ik weet niet wat er gisterenavond tijdens het eten gebeurde, maar daarna was het wat minder. Het moment zelf was raar, opeens grote ogen, weinig reactie, daarna wat suffig, hoofdpijn en wat later ook buikpijn en pijn op de borst. Een kwartiertje later geen pijn meer, maar wel moe en slaperig. Vanaf dat moment vrij veel geslapen en moeilijker wakker te krijgen. Apart ook wel dat ze er gisterenavond nog over mee kon ‘praten’, maar het vanmorgen niet meer wist. Zorgwekkend.

Vanmiddag met Anouk even gaan ‘shoppen’, ze had niet afgesproken (of eigenlijk het ging niet door), Tom was spelen bij Guus, hadden we daar wel even een uurtje tijd voor. Gezellig. Wat kan ze toch lekker genieten van kleine dingetjes. Een paar gifgroene schoenen, een extra armbandje voor haar vriendin Robin, want voor een paar andere vriendinnen had ze ook al zo’n armbandje gekocht en omdat ze Robin zo mist in de klas, “eerst was het zo gezellig in de klas met Robin”. En dan ook nog wat nieuwe broeken en shirts.

Ook nog een lastig gesprekje over het liedje ‘Let her go’ van Passenger. Herkenbaar liedje voor Anouk, zit ze lekker de Engelse tekst fonetisch mee te zingen, zonder te tekst eigenlijk goed te hebben. Voor mij ligt het dan wat lastiger. Ik heb uitgelegd dat het liedje gaat over 'gewone' dingen die je pas mist als ze er niet meer zijn. Bijvoorbeeld de zon als het sneeuwt, als het zonnetje er altijd is, lijkt dat niet bijzonder meer, maar als het steeds maar sneeuwt is het wel bijzonder wanneer het zonnetje weer eens schijnt (past als voorbeeld wel mooi in het huidige weerbeeld). Daar zat ze even over na te denken en zei dat ze daardoor aan iemand moest denken.  Het kwam door het woordje missen zei ze, ze miste de vrolijkheid bij mama. Toch even moeilijk.