Eigenlijk
weet ik niet goed wat ik hier nu mee aanmoet, ik bedoel het weblog. Ik wil niet
iedereen vermoeien met mijn moeilijke momenten, maar alleen leuke dingen melden
voelt ook niet goed en naar mijn persoonlijke mening kan ik me dan maar beter
meer op facebook gaan begeven.
Dus
toch maar even iets over een moeilijk momentje vandaag: na een aantal uurtjes
lekker bij Het Genieten met vrienden van het mooie weer en het gezelschap genoten
te hebben, besloot ik om daar maar met de kinderen te blijven eten. De anderen
waren inmiddels vertrokken, wij hadden besteld, de kinderen gaan natuurlijk nog
even spelen in de speeltuin. Lekker weer, leuk gehad, zit je daar, alleen. Het
went nog niet. Doet je vooruit denken aan vakanties ed. Hoe zal dat gaan,
straks, zo zonder San, voortaan doe ik alles zonder San. Ik kan er nog niet aan
wennen. Ze komt echt nooit meer terug.
Jeetje Raoul, dit zijn van die dingen waar niemand iets aan kan doen, hoe graag je het zelf, en anderen, ook zouden willen. Ik denk dat een verwerkingsproces iets persoonlijks is, er staat geen bepaalde tijd voor en ook geen methode om er doorheen te komen. Iedereen kan je alleen bijstaan, maar je zult het zelf moeten doen. En verdrietige momenten mag je zeker hebben! Ik heb onwijs veel respect voor de manier waarop jullie samen (deels nog met San, deels met familie en vrienden) alles rondom het afscheid van San hebben geregeld. Ook nu zul je samen (met de kinderen en familie) je leven opnieuw moeten inrichten.
BeantwoordenVerwijderenDon't rush, volgens mij werkt dat niet. Neem je eigen tijd, zolang als het nodig is.
Ik zou willen dat ik iets voor je kan doen. Mocht je zelf iets weten, dan hoor ik het graag.
Niet dat je er iets aan hebt, maar ik denk aan jullie.
Grt. Debbie
sluit me volledig aan bij Debbie, you can't hurry love en ook geen grief...het mag, laat het er zijn, is gezonder dan wegduwen mi...
BeantwoordenVerwijderenVanmiddag bij school even kort met je gesproken. Wat me meteen opviel ( en wat ik natuurlijk al wist) is dat je zo ontzettend sterk bent. Maar wat kan ik me goed voorstellen dat je t moeilijk hebt. T gemis om Sandra....maar aan de andere kant alle dagelijkse dingen die gewoon doorgaan ,al kan ik me voorstellen dat je daar af n toe helemaal géén zin in hebt. Ook ik kan alleen maar zeggen...neem de tijd om dit grote verlies n plekje te geven. En weet dat ook wij Sandra nooit zullen vergeten.
BeantwoordenVerwijderenLiefs Monique en Mark .