zondag 14 april 2013


 Zondag 14 april 2013: Een drukke week, dat was het wel. Al die dingen zoals donderdag genoemd, en ook woensdag nog lekker voetbal gekeken met vrienden, 2 (korte) vakanties geboekt, Anouk een verjaardagsfeestje, en daarna gelogeerd, Tom gelogeerd, nog meer opgeruimd, het hardlopen weer opgepikt. Boodschappen, hockey, opa op visite, bij oma gegeten en dan vandaag ook nog lekker met vrienden ‘s middags bij ‘Het Genieten’ gezeten, en met de kinderen daar ook nog maar even wat gegeten. Druk dus, leuke dingen gedaan, goede gesprekken gevoerd. Veel bezig geweest en toch ook weer veel gedacht. Hele fijne momenten gehad, maar ook weer hele verdrietige.

Eigenlijk weet ik niet goed wat ik hier nu mee aanmoet, ik bedoel het weblog. Ik wil niet iedereen vermoeien met mijn moeilijke momenten, maar alleen leuke dingen melden voelt ook niet goed en naar mijn persoonlijke mening kan ik me dan maar beter meer op facebook gaan begeven.

Dus toch maar even iets over een moeilijk momentje vandaag: na een aantal uurtjes lekker bij Het Genieten met vrienden van het mooie weer en het gezelschap genoten te hebben, besloot ik om daar maar met de kinderen te blijven eten. De anderen waren inmiddels vertrokken, wij hadden besteld, de kinderen gaan natuurlijk nog even spelen in de speeltuin. Lekker weer, leuk gehad, zit je daar, alleen. Het went nog niet. Doet je vooruit denken aan vakanties ed. Hoe zal dat gaan, straks, zo zonder San, voortaan doe ik alles zonder San. Ik kan er nog niet aan wennen. Ze komt echt nooit meer terug.

3 opmerkingen:

  1. Jeetje Raoul, dit zijn van die dingen waar niemand iets aan kan doen, hoe graag je het zelf, en anderen, ook zouden willen. Ik denk dat een verwerkingsproces iets persoonlijks is, er staat geen bepaalde tijd voor en ook geen methode om er doorheen te komen. Iedereen kan je alleen bijstaan, maar je zult het zelf moeten doen. En verdrietige momenten mag je zeker hebben! Ik heb onwijs veel respect voor de manier waarop jullie samen (deels nog met San, deels met familie en vrienden) alles rondom het afscheid van San hebben geregeld. Ook nu zul je samen (met de kinderen en familie) je leven opnieuw moeten inrichten.
    Don't rush, volgens mij werkt dat niet. Neem je eigen tijd, zolang als het nodig is.
    Ik zou willen dat ik iets voor je kan doen. Mocht je zelf iets weten, dan hoor ik het graag.
    Niet dat je er iets aan hebt, maar ik denk aan jullie.
    Grt. Debbie

    BeantwoordenVerwijderen
  2. sluit me volledig aan bij Debbie, you can't hurry love en ook geen grief...het mag, laat het er zijn, is gezonder dan wegduwen mi...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Vanmiddag bij school even kort met je gesproken. Wat me meteen opviel ( en wat ik natuurlijk al wist) is dat je zo ontzettend sterk bent. Maar wat kan ik me goed voorstellen dat je t moeilijk hebt. T gemis om Sandra....maar aan de andere kant alle dagelijkse dingen die gewoon doorgaan ,al kan ik me voorstellen dat je daar af n toe helemaal géén zin in hebt. Ook ik kan alleen maar zeggen...neem de tijd om dit grote verlies n plekje te geven. En weet dat ook wij Sandra nooit zullen vergeten.
    Liefs Monique en Mark .

    BeantwoordenVerwijderen