Woensdag 6 maart 2013: De afgelopen dagen zijn vrij rustig verlopen. Gelegenheid gekregen om een beetje een nieuw dagritme te krijgen met de thuiszorg en de kinderen weer naar school. In de situatie met San is niet heel veel veranderd. Ze slaapt veel en diep, misschien wat meer dan voorheen, maar ook weer niet alle dagen. Wel zijn we langzaam opgestart met lichte pijnbestrijding (soms wat hoofdpijn en wat last door het lange liggen zonder al te veel zelf te kunnen gaan verliggen) en de dosis dexamethason is weer wat verder verhoogd (situatie is dusdanig dat de gedachte is, baat het niet dan schaadt het niet).

Morgen even een paar uurtjes mijn gedachten proberen te verzetten door te gaan werken bij HVL in EHV en zaterdagavond misschien een etentje met vrienden om een klein beetje te compenseren dat het weekend samen skiën met deze mannen (voor het eerst sinds jaren) waar we ons met z’n allen (en ik in het bijzonder) zo enorm op verheugd hadden nu niet door gaat. Kleine pleister op de wonde, maar wel super om toch even bij elkaar te kunnen zijn.

Soms getracht wat moeilijke gespreksonderwerpen met San te bespreken, maar dit gaat moeizaam. Niet alleen door haar minimale spraak, maar het lijkt soms ook wel dat ze het te lastig, vervelend vindt om het hier over te hebben. Moeilijke, emotionele momenten dus.

Zelf heb ik gemerkt dat soms onverwacht je toch ineens wat emotioneel kan zijn. In een gesprek met vrienden als je verteld hoe de kinderen er soms op reageren, dat je je realiseert dat je, weliswaar heel rustig, de kinderen hebt uitgelegd, dat wanneer mama er niet meer is, je mama niet alleen mist vanwege de dingen die ze altijd deed en dat dat er niet meer is. Maar ook dat je mama gaat missen omdat je haar je verhalen niet meer kan vertellen, geen luisterend oor meer bij probleempjes, geen troost bij verdriet, geen genegenheid en geen liefde meer van mama. Maar ook bij iets simpels vandaag als bloemen kopen voor Rieneke, betrap ik mezelf erop dat ik met tranen in mijn ogen naar de auto loop, enerzijds door de situatie, anderzijds dat het fijn is om zoveel hulp en steun te krijgen. Ben ik toch niet zo stoer als ik altijd dacht.