Vrijdag 15-02-2013: Carnaval is voor San niet goed gevallen dit jaar. Toch te druk, een te grote inspanning waarschijnlijk. Ondanks het thuisblijven tijdens de optocht en het alleen maar zitten op een barkruk tijdens het kindercarnaval was het, denk ik, te veel.

Maandagavond thuis van vermoeidheid al ongelukkig gevallen, en vervolgens de dagen erna de reactie, met als dieptepunt gisterenavond, toen ik het toch weer nodig vond om de huisartsenpost te bellen en een arts te laten komen omdat het hoesten en de bijkomende benauwdheid in een paar uur zo erg werd dat ik voor een nieuwe longontsteking begon te vrezen. Zover was het gelukkig nog niet, maar wel weer een stevige bronchitis, dus dat betekent ook weer een paar stappen terug op het pad van herstel.

Helaas moet ik zeggen dat er bij San door dit soort dingen wel een vorm van moedeloosheid begint te ontstaan, het gevoel van het niet meer aankunnen, het niet meer weten waar je het voor doet. Momenteel bestaat haar dag uit slapen, een paar uurtjes op rondom het middageten en ’s avonds, en verder is het slapen en rusten en gaat alles ook nog eens erg moeizaam. Vandaag was ze pas rond 12.30 uur beneden en zat ze een uurtje na het eten compleet uitgeblust alweer bijna in haar stoel te slapen. Het valt niet mee allemaal, beter gezegd, het valt nog steeds en iedere keer weer tegen.