Vrijdag 22 februari 2013: Hopelijk hebben we het diepste punt achter ons gelaten. Dat was dan ergens in de nacht van woensdag op donderdag, of misschien donderdagochtend. Fysiek dusdanig uitgeput dat zelf uit bed komen niet mee mogelijk was, veelvuldig hoesten, hoofdpijn, geen controle meer over de blaas, en niet meer in staat om gewone woorden te formuleren. Gisteren was een slopende, vervelende dag.

Maar vandaag weer een paar lichtpuntjes. Het eten (en belangrijker de pillen) blijft binnen. Vanochtend zelfstandig (met heel veel moeite) naar de WC geweest en de blik is weer wat rustiger. Ook is er overleg met huisarts en nadien met de behandelend arts van de hersentumoren geweest wat ook wat meer rust bij mij heeft gebracht. Volgens de arts horen de neurologische klachten typisch bij de geconstateerde luchtweginfectie en de slechte fysieke conditie. Dit heeft dus ook zo zijn weerslag op de ‘neurologische aspecten’ zeker nog zo kort na de operatie, bestraling en de eerdere terugval door de longontsteking. Hij vond het niet echt verontrustend. Nou, ik wel, maar toch prettig om te horen en het maakt toch de dag een stukje beter.

De kinderen gaan er ook nog goed mee om, hebben inmiddels wel door natuurlijk dat het mama nu erg slecht gaat, zeker ook de spraak valt ze op, maar gelukkig blijven ze gewoon hun dingen doen. Anouk heeft enorm veel zin in de komende dagen. Vanmiddag zijn we nog heel even op pad geweest voor wat boodschappen en dingetjes voor de traktaties.  Ze klets honderduit, lacht, zingt en is helemaal in haar nopjes. Ze heeft mama enthousiast alles laten zien en is helemaal klaar voor haar feestje(s). Een raar dubbel gevoel geeft dit soms, maar voor Anouk en ook voor Tom is het maar goed zo, je wil ze ook niet met (nog meer) zorgen opzadelen.

Al met al een klote week (sorry voor het woord). Zoals gezegd, hopelijk hebben we het dieptepunt voorlopig weer even gehad. Wisselende gedachten heb ik nu. Ik ben toch wel weer wat gerustgesteld door de uitspraken van dokter Hanssens, maar nog steeds onzeker over de gehele situatie. Heb gezien de vrolijkheid bij Anouk ook heel veel zin in het weekend, we gaan er voor haar proberen toch iets leuks van te maken. Maar ook is het vandaag weer een sombere dag, op de 22^e rust geen zegen. Vandaag precies 2 jaar geleden is ons pa overleden. Goed om daar ook even bij stil te staan, zijn favoriete muziek staat aan, wat een hoop emoties.